Jaren '60 - 1985: van grauwe bebouwing naar groene ideeën

> De initiële plannen voor een Groene Wandeling gaan terug tot begin jaren '80. Tot dan was een groene leefomgeving niet echt een belangrijk issue in de Brusselse gemeenten. Eerder in tegendeel: de focus lag op de ontwikkeling van prestigieuze bouwprojecten en de uitbouw van het verkeerswegennet om het exploderend autoverkeer te slikken met ondermeer snelwegen die tot in het hart van Brussel moesten doordringen en de ingraving van een metronet.

> Het idee om de Groene Wandeling te realiseren is niet iets dat plots op de ontwerptafel werd geworpen. In de jaren '80 kiemden in het Brusselse groene ideeën afkomstig uit lokale aktiegroepen als reactie op de ongebreidelde verkavelingsdrang van bouwpromotoren de vorige decennia. Toenemende vervuiling door ondemeer lawaai en uitlaat van autoverkeer en uitstoot van industrie in de rand zette nog meer druk op de leefbaarheid van de agglomeratie. Milieuverenigingen trekken aan de alarmbel over het verdwijnen of verloederen van de groene longen in het Brusselse. In de jaren '70 was er al met succes geprotesteerd in de gemeente Ukkel tegen de plannen om de Ring rond Brussel voor autoverkeer dwars door te gemeente Ukkel te trekken. Niet weinige nog bestaande groene zones in het Brusselse danken hun bestaan vandaag aan zulke aktiegroepen die reageerden tegen de bouwwellust van promotoren en overheid, voor wie groene ruimte vooral bekeken werden als potentieel verkavelingsgebied.

1984 -1989: Kiemen van De Groene Wandeling
> Ook in de Brusselse politiek sijpelt in die periode groen gedachtengoed binnen. In 1984 ontstaat het prille idee van een Groene Wandeling-project. De Brusselse agglomeratieraad verwerft in die tijd een stukje groen van 2 hectaren te Ukkel waarvoor ze niet onmiddellijk een bestemming heeft. Enkele functionarissen werpen het idee op om er een wandel- en fietspad aan te leggen dat een schakel kan vormen voor een eventueel langer pad tussen het Zoniënwoud, via Ukkel tot Anderlecht (Neerpede). Een haalbaarheidsstudie wordt besteld en inmiddels rijpen de geesten en het enthousiasme om zo'n route ook te verlengen door andere Brusselse gemeenten. Brussel heeft immers op de rand veel parken, afgeschafte spoorwegbeddingen, oude landweggetjes, ja zelfs wat semi-natuurlijke wildernis en niet te vergeten het Zoniënwoud natuurlijk.

> Tussen 1985 en 1990 wordt er uitgebreid onderzoek en lobbywerk verricht om tot concrete doelstellingen te komen voor De Groene Wandeling. Het project valt dan nog onder de afdeling 'stedebouw'. Vooral de hogere ambtenaren Jean-Marie Defalque en Francis Hambye trekken aan de kar tegen alle bureaucratie in. Ze slagen er in om op het kabinet van Jean-Louis Thys, verantwoordelijk voor Brusselse Groene Ruimten, een intentieverklaring te laten ondertekenen die de deur open zet voor een haalbaarheidsstudie op financieel en technisch vlak.
> Liefst vier ontwerpbureaus voor landschapsarchitectuur worden ingeschakeld. Het is immers duidelijk geworden dat om een Groene Wandeling te ontwerpen, je niet zomaar wat trajecten op de kaart uittekent om tot iets aantrekkelijks te komen. Over langere delen moeten groenzones worden aangepast en uitgerust. Paden moeten worden verbeterd of soms nog worden aangelegd. De meest geschikte passagestroken met potentieel moeten worden bepaald en met elkaar verbonden, toestemming van grondeigenaars moet worden geregeld. Er moet worden onderzocht waar groenzones extra bescherming moeten krijgen of waar een aankoopt wenselijk is.
> Een algemene conclusie van de landschapsarchitecten is dat De Groene Wandeling rond Brussel een perfect haalbare kaart is mits aanzienlijke aanpassingen en investeringen. Er wordt berekend dat één kilometer wandelpad 2 miljoen franken (50.000 €) kost. Hoewel de kost voor één kilometer autostrade 50 X hoger ligt, blijven vele Brusselse functionarissen zo'n wandel- en fietsroute een wat gek idee vinden; niet geschikt voor een hoofdstad waar wonen en werken centraal staat. Er wordt een ruw traject uitgetekend met een afstand van 62 km.

1989 - 1995: Eerste stukjes Groene Wandeling
> Eind jaren '80 worden ook enkele lokale projecten uitgewerkt. Ze zullen de motor zijn voor de concrete realisatie van een grotere Groene Wandeling. Zo wordt er rond 1989 in Neder-over-Heembeek door buurtbewoners een project uitgewerkt onder de naam 'Groene Wandeling', waarbij een wandelroute van 5 km wordt gerealiseerd door de groene strook die tot de rand van Vilvoorde loopt. De motivatie om hier de groene zone te beschermen wordt ongetwijfeld gefueled door de sterk vervuilende industrie in het verstedelijkte dorp, zoals een grote verbrandingsinstallatie en de (inmiddels verdwenen) Cokeries du Marly op de grens met Vilvoorde.

> Neder-Over-Heembeek lijkt wel de vuilbak van Brussel te worden als de populaire maar corrupte Brusselse burgemeester Demaret, bijgenaamd 'dikke Mich', in 1986 met een plan op de proppen komt om de groenzone van Heembeek te gebruiken als stort. Hij wil er afval dumpen in het dal tussen de Trassersweg en de Wimpelberg. Nederlandstalige en franstalige milieugroepen en burgers verenigen zich hiertegen en daaruit groeit ook het idee om die groene zone in bescherming te nemen. Na de realisatie in 1989 - 1992 van een Groene Wandeling te Neder-Over-Heembeek, die uiteindelijk een afstand bereikt van 13 km, wordt ter plaatse in 1993 een gelijknamige vzw opgericht die ondermeer begeleide wandelingen organiseert. In Heembeek liggen dus de wortels van de eerste concrete realisatie rond het ideen voor De Groene Wandeling. Toch zal dat Heembeeks traject later niet worden weerhouden in de hoofdroute van De Groene Wandeling door het Brussels hoofdstedelijk Gewest.

> Een ander project dat een belangrijke aanzet betekende, werd uitgewerkt te Audergem en Woluwe. Daar werd op de verlaten spoorlijn Tervuren - Brussel rond 1990 een wandelpad aangelegd waarvoor het Gewest Brussel 23 miljoen franken (575.000 €) vrij maakte. Verdienste hiervoor gaat naar Didier Gosuin, een politicus uit Audergem, lid van de radicaal francofone Brusselse partij FDF (Défi) maar ook een man die van natuur en wandelen houdt en grondig zijn dossiers bestudeert. De omvorming van gedesaffecteerde spoorlijn naar wandel- en fietspad is al sinds eind jaren '70 voor hem een droom. Als hij in 1989 zelf Brussels Minister van Leefmilieu wordt, kan hij die plannen doorzetten en meer geld vrij maken.

> Elders in de Brusselse agglomeratie werden in die jaren ook initiatieven genomen om meer natuur een beschermend statuut te geven, zoals de moerassen te Ganshoren en Jette of Het Moeraske te Evere, waar zelfs een natuurleerpad wordt aangelegd.
> Brussel wordt in 1989 een volwaardig derde gewest in België en onder het bestuur van de eerste Brusselse minister-president, Charles Picqué, wordt in 1992 opnieuw een intentieverklaring getekend voor de uitvoering van De Groene Wandeling. Didier Gosuin, de groene FDF-er is dan Brussels Minister van Leefmilieu.
> We zijn inmiddels al 7 jaar na het originele idee voor De Groene Wandeling. Her en der zijn er projecten gepland of gerealiseerd maar er is geen samenhang. Landschapsarchitect Jacques Boulanger-Français bekijkt het nogal filosofisch: 'de plannen verfijnen, zoals een wijn op smaak ook eerst rustig moet rijpen'. Charles Picqué zelf zal de samenwerking leiden tussen de 4 studiebureaus die zijn verenigd onder 'Proverbes'. Er komt een eerste document, niet echt een gids, met enkele wandelideeën.

> Het toekomstige tracé wordt in vier verdeeld, met voor elk deel een coördinerende landschapsarchitect:
J.-C. Mesmaeker: Noordwestelijk deel (Pedevallei - Molenbeek - parken Brussel en Laken)
R. Baeyens: Noordoostelijk deel (Neder-Over-Heembeek - Evere - Haren-Etterbeek -Woluwevallei)
J. Boulanger-Français: Zuidoostelijk deel (Oudergem - Watermaal-Bosvoorde - Zoniënwoud)
Jean-Noël Capart: Zuidwestelijk deel (Ukkel - Vorst - Anderlecht).
> In de praktijk gaan gemeenten verder met hun eigen Groene Wandeling op hun territorium. Zelfs een in die tijd verloederde gemeente als Schaarbeek wil 31 miljoen franken (800.000 €) investeren in een groen traject in 1994. Schaarbeek besteld zelf nog een dure studie en komt wat later in 1994 op de proppen met een plan voor maar liefst 15 km Groene Wandeling door de gemeente, waaraan een peperduur prijskaartje hangt van 150 miljoen franken (4,2 miljoen €). Dat laatste plan van de Schaarbeekse schepen voor stadsontwikkeling zal een jaartje later verdwijnen in een stoffige lade. Uiteindelijk zal het nog jaren duren vooraleer Schaarbeek iets realiseert. In naburig Evere wordt eveneens in 1994 36 miljoen franken (900.000 €) uitgetrokken om een traject van 2 km te realiseren langs de Oudstrijderslaan en het kerkhof van Brussel, een plan dat al in 1989 werd ontworpen. Overheidssubsidies brengen een en ander in een stroomversnelling.

> Het moet gezegd dat die investeringen niet enkel zijn bedoeld voor het pad in strikte zin. Het gaat meestal om een budget voor bredere herinrichting met niet enkel de aanleg of verbetering van een pad voor ogen maar ook voor uitrusting met padmeubilair zoals rustbanken, verlichting, afsluiting, vuilbakken, aangepaste beplanting, verbetering van trottoirs enz.
> Er lijkt in de jaren '90 echt een breed draagvlak te ontstaan om een groen en leefbaarder Brussel te ontwikkelen in een tijdsgeest waarin politieke partijen met groene ideeën flinke happen stemmen beginnen weg te kapen bij verkiezingen. Wat ontbreekt is echter nog steeds een sterk overkoepelend beleid om die éne grote Groene Wandeling rond Brussel te realiseren.

> In juni 1994 stelt de Brusselse minister-president Charles Picqué een wandelkaart en een sober brochuurtje voor van De Groene Wandeling. Eerder een 'ontwerp voor de Groene Wandeling'. Bruikbaar om mee op pad te gaan maar veel moet nog worden aangepast om een enigszins wandelvriendelijke omgeving te creëren. Er is ook nog geen bewegwijzering. De totaalafstand komt op 63 km. In zijn regionaal ontwikkelingsplan voor Brussel, dat Picqué in februari 1995 voorstelt, is ook weer De Groene Wandeling opgenomen. Nu ook met de intentie om ze beter uit te rusten met aanplantingen en padmeubilair, ja zelfs met nieuwe parken.

1995 - 2004: Groen en Blauw netwerk
> Eind 1995 wordt te Molenbeek het Scheutbos na aankoop en herinrichting opengesteld als gemengd park / natuurgebied. Een mooie toevoeging in het Groene Wandeling-tracé. In 1996 wordt een klasseringsprocedure opgestart voor het lange groene natuurlint tussen het Brussels Gewest en het Vlaamse Pajottenland, de vallei van de Vogelzangbeek. Het gebied ligt wat geperst tussen het agrarische Pajottenland en oprukkende industriële verkavelingen vanuit Brussel. Was het niet dat er ook een hoogspanningslijn doorloopt over de lengte, zou de Vogelzangvallei wellicht al zijn opgeslokt door projectontwikkelaars. En zo kabbelt de realisatie van de Groene Wandeling voort, we zijn inmiddels al meer dan 10 jaar later dan de initiële plannen.

> Eind 1998 schrijft Brussels minister van Leefmilieu Didier Gosuin een aanbesteding uit voor de aanleg van wandel- en fietsbruggen op de voormalige spoorlijnbedding tussen Woluwe en Oudergem om onderbrekingen weg te werken. De bedding maakt inmiddels al jaren deel uit van De Groene Wandeling. Dit deel van het tracé draagt de naam van 'Spoorwegwandeling'. Vooral het overbruggen van de brede Tervurenlaan ter hoogte van het Trammuseum vormt een uitdaging. Er zal nog veel inkt vloeien over die brug. Er wordt uiteindelijk gekozen voor passerellen die vooraf in onderdelen worden gebouwd zodat de inplanting niet te lang zorgt voor verkeershinder. Door deze bruggen moet 'de Groene Wandelaar' geen hinderlijk verkeerspunt meer kruisen over 5 km tussen Sint-Pieters-Woluwe en Oudergem.

> In september 2000 worden drie wandelbruggen geplaatst op de Spoorwegwandeling, waaronder één over de Waversesteenweg. Een jaar later is het de beurt aan een 60 meter lange passerelle van staal en hout die de Tervurenlaan moet overspannen tussen Woluwe en Oudergem. Het drukke autoverkeer over de Tervurenlaan moet in september en oktober een tijd worden onderbroken om de brug te plaatsen. Zo'n prestigieus project voor wandelaars en fietsers als dit zou ondenkbaar zijn geweest 20 jaar vroeger. Brussel is nu niet langer de stad waar snelwegen tot in de Wetstraat moeten geraken. Groene zones en wandel- en fietsvriendelijke wegeninrichting veroveren volop hun plaats in het mobiliteitsbeleid.
> In 1999 en 2000 besteedt de Brusselse overheid miljoenen franken aan studies voor De Groene Wandeling. Er komt een blauwdruk met de toekomstplannen voor een beter Brussels Leefmilieu. Focus ligt op een blauw netwerk (verbetering van kwaliteit van de waterlopen) en een groen netwerk (verbetering groene zones). In het plan wordt ook melding gemaakt van het aan elkaar linken van de diverse stukjes wandeling, wat nog steeds niet het geval is.

> Minister van Leefmilieu Gosuin geeft in 2003 de aanzet tot een verlenging van de Spoorwegwandeling te Woluwe. Voorzien zijn in dat kader een aansluiting op metrostation Delta en omvorming van de spoorverbinding Brussel - E411 tot een groen traject. Budget: bijna 3 miljoen €. Gosuin bestelt begin 2004 nog maar een studie. Daaruit blijkt dat Brussel potentieel heeft om 40 km extra paden van het RAVeL-type te creëren over 6 jaren, vooral autonome wandel- en fietsstroken. Spoorbeddingen zijn echt zijn stokpaardje. Die nieuwe trage wegen zijn niet enkel recreatief bedoeld, zoals dat in Wallonië of Vlaanderen hoofdzakelijk het geval is, maar ze hebben vooral ook een functie als zachte verbinding tussen leef-, werk,- winkel- en woonplaats voor de Brusselaars. Geraamde kostprijs: 1000 € per lopende meter nieuw pad. Zo ver komt het echter allemaal niet.

2005 - 2008: Forse uitbouw Groene Wandeling

> In juni 2004 zijn er verkiezingen voor de Brusselse Regering en dat levert na 15 jaar Didier Gosuin een nieuwe Minister van Leefmilieu op: Evelyne Huytebroeck van de groene partij Ecolo. Er waait een frisse wind over De Groene Wandeling... in september 2005 zelf een politieke stormwind. Aanleiding is het feit dat Leefmilieu Brussel op initiatief van Minister Evelyne Huytebroeck net op de dag dat in de Vlaamse Rand de bekende Gordel voor fietsers en wandelaars plaats vindt, haar 'eigen Gordel' organiseert, maar dan op een deel van De Groene Wandeling. Dat wordt zowel vanuit Vlaamse als Brusselse hoek vooral bekeken als een politiek statement. Huytebroeck verklaart dat het samenvallen van de twee evenementen 'louter toeval' is. De Gordel in de Vlaamse Rand ontvangt dat jaar meer dan 100.000 sportievelingen. De Groene Wandeling moet het stellen met enkele honderden deelnemers. Een bescheiden begin.
> Huytebroeck brengt echter ook voor het eerst een duidelijke visie om na bijna 20 jaar alle stukjes Groene Wandeling aan elkaar te breien en het project verder uit te werken als één groot ringpad voor wandelaars en fietsers rond de hoofdstad. In 2005 is het zuidoostelijk deel van De Groene Wandeling voltooid.

> Eind 2005 wordt het budget van Leefmilieu Brussel verhoogd met 50 % en dat laat ondermeer toe om De Groene Wandeling verder uit te rusten. Mooie plannen én ze worden ditmaal ook uitgevoerd. De vooruitgang van het project brengt Leefmilieu Brussel er toe om verscheidene ambtenaren aan te werven die het project voltijds kunnen monitoren. Meer dan 150.000 € gaat naar studies over de verdere uitwerking. De Groene Wandeling komt in de eindfase van realisatie.
> Begin 2006 kondigt Huytebroeck aan dat De Groene Wandeling zal worden bewegwijzerd. Midden 2006 begint een vrij radicale herinrichting van natuurgebied Keyenbempt tot aantrekkelijk deel op de Groene Wandeling. In september 2006 organiseert Leefmilieu Brussel op het noordelijke deel van De Groene Wandeling nogmaals een evenement, ook deze keer samenvallend met de Vlaamse Gordel in de Rand. Er komen slechts 300 sportievelingen op af, Leefmilieu Brussel had er 11.000 € voor uitgetrokken.

> Ondertussen wordt er nog ijverig gewerkt rond aankoop van gronden en sommigen stukken zijn in een plannings- of uitvoeringsfase van herinrichting. Het doel is nog steeds om zo weinig mogelijk drukke verkeerspunten te kruisen en zo maximaal mogelijk in groene zones te verblijven. Via het internet kunnen geïnteresseerde wandelaars en fietsers inmiddels volop informatie vinden over De Groene Wandeling. Het kabinet Huytebroeck zet met veel betrokkenheid en middelen volop in op De Groene Wandeling.

> Bij haar aantreden had Huytebroeck in 2004 verklaard dat ze tegen het einde van haar ministerschap, in 2008, de cirkel helemaal wou rond krijgen. Daar slaagde ze niet in, slechts meer dan de helft van De Groene Wandeling is dan finaal gerealiseerd. 27 km zijn al bewegwijzerd: van het Hof ter Musschen in Sint-Pieters-Woluwe tot de Engelandstraat in Ukkel en van het Scheutbos te Molenbeek tot Neerpede. De rest van de bewegwijzering wordt vanaf de zomer van 2008 afgewerkt. Het moet gezegd dat er met het beleid van Huytebroeck eindelijk werk werd gemaakt van een aktief globaal project met een dynamische aanpak voor De Groene Wandeling. Er wordt nog volop gewerkt aan verbetering van het project .

> Minister Huytebroeck antwoordt op 6 mei 2008 in het Brusselse Parlement: "Het realiseren van de groene wandeling is heel wat complexer dan het aaneenrijgen van parels tot een snoer en omvat zowel het beheer van de terreinen, het aanleggen van nieuwe wegen als het onderhouden van de bestaande wegen. De plaatselijke situatie verschilt bovendien van traject tot traject. De groene wandeling zal volledig voltooid en bewegwijzerd zijn in 2009. Het traject zal 63 km lang zijn."

2008 -2009: Openstelling Groene Wandeling
> Evelyne Huytebroeck treed na de verkiezingen in 2008 opnieuw aan als Minister van Leefmilieu en krijgt zo de kans het project verder te zetten. De afwerking van De Groene Wandeling wordt zelfs een prioritaire doelstelling van het voortgezette beleid. Er zijn nog een aantal zwarte punten op het traject die moeten worden weg gewerkt, andere projecten lopen vertraging op om allerlei redenen.
> Op 9 mei 2009 wordt ter gelegenheid van het 20-jarig bestaan van het Brussel Gewest De Groene Wandeling officieel ingehuldigd in het Park van Woluwe. De initiële plannen zijn dan al 25 jaar oud! Het traject is nu zowat volledig bewegwijzerd. Een paar maanden later kondigt Leefmilieu Brussel aan dat ze onderzoeken of er eventueel ter aanvulling ook een Blauwe Wandeling kan worden gerealiseerd. De Groene Wandeling is er voor wandelaars én fietsers, daarom wordt een ministerieel besluit genomen dat fietsers ook toelaat door bepaalde parken van Leefmilieu Brussel te passeren die normaal enkel voor wandelaars toegankelijk zijn.

2010 - ... Opwaardering Groene Wandeling

> De Groene Wandeling is echter een project dat nooit af lijkt te zijn. In 2010 wordt na 7 jaar eindelijk een verlenging van de Spoorwegwandeling naar het metrostation Delta ingehuldigd, het plan dateerde uit 2003. Ter gelegenheid van het feest van Leefmilieu Brussel worden in juni 2010 tijdelijke infoborden geplaatst langs De Groene Wandeling die aspecten van de Brusselse biodiversiteit in de verf zetten.
> Op andere delen van De Groene Wandeling worden meer werken aangekondigd voor de volgende jaren: tussen Vorst en de Aa-sluis op het kanaal te Anderlecht, tussen het Atomium en het Park van Laken, en op verschillende plaatsen zullen zwarte punten van verkeerspassage worden verbeterd en zullen er aanplantingen gebeuren. Er wordt 4 miljoen € voor uitgetrokken. Verder worden ook nog een vijftal trajectwijzigingen onderzocht die een verbetering moeten zijn.
> 2010 is ook voor de Groene Wandeling een bekroningsjaar. Het project krijgt de Green-Award toegekend door professionelen van Toerisme Brussel. Enkele maanden later krijgt De Groene Wandeling ook een speciale vermelding op Europees vlak voor urbanisme. Leefmilieu Brussel kondigt in 2011 aan de stad voor te dragen als kandidaat voor Groenste Hoofdstad van Europa voor 2014.

> En het houdt niet op. Op het westelijk deel bracht Leefmilieu Brussel de Geleitsbeek weer aan de oppervlakte. Daardoor was er over delen van De Groene Wandeling in 2011 -2013 hinder op het westelijke deel van de route. Het resultaat is echter prachtig. Sinds eind 2013 wandel je weer langs een open en vrij zuivere Geleitsbeek.

> Bij verbetering, aanleg en heraanleg van de paden voor De Groene Wandeling wordt waar mogelijk ook rekening gehouden met toegankelijkheid voor gehandicapten. Veel projecten van Leefmilieu Brussel tot upgrading van De Groene Wandeling, zijn de voorbije jaren ook mogelijk geworden door extra-investeringen, met name door het federaal BELIRIS-fonds ter verfraaiing van het Brusselse Gewest. Ook De Groene Wandeling moet dat fraaier beeld illustreren. Brussel zal uiteindelijk de titel van 'Groenste Hoofdstad van Europa' niet behalen maar Leefmilieu Brussel kan terecht fier zijn op het gerealiseerde werk dat alom wordt geprezen.

> In 2013 worden enkele belangrijke verbeteringwerken beëindigd, met name tussen Ukkel-Kalevoet en de sluis van Anderlecht. Dat jaar verschijnt er ook voor het eerste een echte wandelgids over De Groene Wandeling.
> Bij Trekkings.be riepen we in 2014 De Groene Wandeling uit tot Beste Benelux-lange wandelroute van het jaar.

Evelyne Huytebroeck, Minister van Leefmilieu, Energie en Stadsvernieuwing: "Deze erkenning benadrukt de kwaliteit van de Groene Wandeling, een van de verwezenlijkingen waar het Brussels Hoofdstedelijk Gewest bijzonder trots op is. Deze gordel van 63 km rond ons stadsgewest verbindt prachtige groene ruimten met elkaar en biedt de Brusselaars een samenhangend netwerk van zeer waardevolle ontspanningszones. Natuurreservaten, collectieve moestuinen, moerassen, parken, ... de Groene Wandeling is veel meer dan 'een groene lijn'. Het is een afwisseling van stedelijke en idyllische landschappen, met een gevarieerde en rijke biodiversiteit. Daarnaast vormt ze een geschikte plek voor uitstapjes, bewustmaking voor de natuur en ontdekkingen, waar wandelaars, fietsers en andere sportbeoefenaars hun hart kunnen ophalen. Als plek om op adem te komen is ze een van de symbolen van de omvorming van Brussel tot een Duurzame Stad, een voorbeeld op het vlak van levenskwaliteit voor iedereen."

2014 - ... Groene Toekomst

> Een wandelproject in een een drukke en dicht bevolkte metropool vraagt om constante opvolging en aanpassingen. Eind 2013 verklaarde Minister Huytebroeck: "Wat de Groene Wandeling betreft, zullen de werven voor de verbetering en de afwerking van bepaalde stukken in 2014 worden voortgezet. Bovendien worden op dit ogenblik meerdere dossiers voor de aankoop of het in beheer nemen van stukken van de Groene Wandeling of van de onmiddellijke omgeving van de Groene Wandeling bestudeerd,om de kwaliteit en het blijvende karakter via het grondbeheer te verbeteren." Na De Groene Wandeling bestaan er ook plannen voor de aanleg van een 'blauwe wandeling' tussen plaatsen op De Groene Wandeling en het Brusselse stadscentrum. De wandeling zal lopen langs de oevers van het Kanaal, rivieren, beken en vijvers, bekkens en fonteinen en de nadruk leggen op het Brusselse erfgoed dat refereert naar water!

> OK, tot daar een taaie brok lange padgeschiedenis. Op de volgende pagina's wandelen we De Groene Wandeling helemaal af...